niedziela, 6 grudnia

                Prostować ścieżki dla Pana, to największe zmaganie się z sobą. Jak być przygotowanym w Nim na Jego przyjście?

             Staram się dostrzegać swoje błędy i potknięcia. Staram się ich unikać. Nie jestem i nigdy nie będę wymarzonym Twoim dzieckiem. Za dużo we mnie pychy i ciągłych wątpliwości.

              Szedłem kiedyś przez siedem godzin, bez odpoczynku, wytchnienia. Zatracony w podziwianiu świata. Leśnym duktem, brzegiem jeziora, bagnami i szosą. Gdybym cały czas wędrował prostą i gładką drogą nie dostrzegłbym piękna i ułomności tamtych miejsc. Gdy łażę nie robię tylko zdjęć, nie podziwiam tylko piękna przyrody, wciąż myślę jak pokonać w sobie ułomności, opory i strach?

              Łatwiej mi szukać odpowiedzi, gdy wiem, że obok jesteś TY.

Łk 3, 1-6

Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: "Głos wołającego na pustyni: «Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; każda dolina niech będzie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte niech staną się prostymi, a wyboiste drogami gładkimi». I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże".