Przykazania są święte, niepodważalne. Ale czy w imię zasad można być nieszczęśliwym?
Warto, zwłaszcza dewotom, zwrócić uwagę na słowa Pana: "To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu"
Nie oznacza, to że teraz mają się one stać dla mnie wykrętem i być usprawiedliwieniem dla grzechu. Ale mogą mi pomóc dostrzegać piękno innych ludzi. Piękno w całej postaci. Ducha i ciała.
Panie, dodaj mi sił, abym rozumiał Cię dobrze. Zawsze.
Mk 2, 23-28
Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze rzekli do Niego: "Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?" On im odpowiedział: "Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom".
I dodał: "To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz