wtorek, 16 lutego

Tobie należy ufać, Tobie należy zawierzyć, w Tobie mieć pamięć.

Moje życie jest pełne odniesień do przeszłości. Wciąż wyciągam z siebie – niczym z kosza z brudną bielizną – złe wspomnienia. Rozdrabiam je na okruchy i chociaż widzę, że nic z TYM już nie zrobię, nadal w TO brnę. A przecież i dzisiaj mówisz mi i napominasz, abym pamiętał uczynki dobre, aby TE szczegóły mnie zajmowały. Abym przestał zajmować się złymi szczegółami. Abym uwierzył i zaufał Tobie.

Ufam, że nauczę się być lepszym nie wracając codziennie do złego, lecz do tego, CO ZAWDZIĘCZAM TOBIE.

Mk 8, 14-21

  

Uczniowie Jezusa zapomnieli wziąć chlebów i tylko jeden chleb mieli ze sobą w łodzi. Wtedy Jezus im przykazał: "Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda".

Oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chleba. Jezus zauważył to i rzekł im: "Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? Macie oczy, a nie widzicie: macie uszy, a nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?" Odpowiedzieli Mu: "Dwanaście". "A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?" Odpowiedzieli: "Siedem". I rzekł im: "Jeszcze nie rozumiecie?"