wtorek, 11 stycznia

W Piśmie wszystko dzieje się tak szybko, tak nagle. A w życiu?

W życiu zmagamy się z duchami przeszłości i upiorami teraźniejszości. Brakuje nam – mi refleksji, czasu, oddechu.

Gdyby wszystko co złe we mnie, nagle mnie opuściło – jakbym się czuł, kim bym był, co zrobiłbym najpierw, a co później?

Stawiam te pytania, bo mimo mojej wiary, mam dystans do Ewangelii. Wierzę w cuda, wierzę w słowa, ale nie wierzę w czary.

Żeby być dobrze zrozumianym – Jezus miał i ma MOC ponad wszystko, ale gdy dzisiaj czytamy Pismo, to mamy z niego wyciągać wnioski, pobierać naukę. Gdyby w tym prostym przesłaniu, dojść do wniosku, że moje życie zmieni się po jednym słowie, jednym spojrzeniu, to oznaczałoby, że straciłem rozum.

Wierzę w siłę sprawczą wiary i wiem, że konsekwencja może doprowadzić do sukcesu, ale nie zawołam teraz: Jezu, pomocy! Takie wołanie oznaczałoby moje szaleństwo. A oczekiwanie na reakcje Boga, tylko potwierdzałoby diagnozę.

W miłości, w wierzę, w dochodzeniu do dobra potrzebna jest cierpliwość i konsekwencja. Efektem może być, że złe duchy mnie opuszczą.

Mk 1, 21-28

W mieście Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.

Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: "Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży". Lecz Jezus rozkazał mu surowo: "Milcz i wyjdź z niego". Wtedy duch nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.

A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: "Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne". I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.