sobota, 29 stycznia

Pytanie, które stawiam codziennie: kim jestem? Tysiące niedopełnionych odpowiedzi.

Kim jest Chrystus? Synem Boga, Nauczycielem, Przyjacielem, Przewodnikiem. Nawet, gdy wątpliwości zalewają moje sumienie, to nie dotyczy ono Pana. Dotyczy mnie. Egoista ze mnie i heretyk. Wiem, że jest Jezus, ale po co i dlaczego ja jestem?

W dzisiejszych „Medytacjach 24 godziny na dobę”, dla osób uzależnionych, są takie słowa modlitwy:

Modlę się, abym był posłuszny Bogu, ponieważ On kreśli plan mojego życia. Modlę się, ażebym wiódł swoje życie tak, jak wierzę, że chce tego ode mnie Bóg.

Piękne, proste słowa. Ale trudne, niewykonalne.

Mam przestać się bać wiatru, nie zważać na burzę. Nie potrafię! Nie mam siły.

Powtarzam przeczytaną modlitwę, zamykam oczy - widzę światłość, spoglądam przez okno – brakuje blasku.

We wstępnie do modlitwy pada pytanie: Czy mogę się nareszcie wyprostować i spojrzeć światu prosto w twarz?

Zamykam oczy – ciemno, spoglądam przez okno – pustka. Świat nie czeka na moje spojrzenia.

Mk 4, 35-41

Przez cały dzień Jezus nauczał w przypowieściach. Gdy zapadł wieczór owego dnia, rzekł do uczniów: "Przeprawmy się na drugą stronę". Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim.

Naraz zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź się już napełniała. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: "Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?" On wstał, rozkazał wichrowi i rzekł do jeziora: "Milcz, ucisz się". Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza. Wtedy rzekł do nich: "Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?" Oni zlękli się bardzo i mówili jeden do drugiego: "Kim właściwie On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?"