poniedziałek, 25 października

Nadejdzie ten dzień? Niespodziewanie? Nadejdzie?

Jedno słowo, jedno oczu spojrzenie, jedna wiara. Jezus.

Jeden dzień, minione lata, oczekiwanie. Jezus.

Nie mam w sobie już zbyt wiele siły na zmagania z przeciwnościami. Jestem na pograniczu. Ale tli się we mnie jeszcze płomyk. Tli się we mnie nadzieja. Gdy głoszę, że ją utraciłem, nagle pojawiają się ludzie, którzy spokojnie mówią: - Poczekaj. Jest w tym słowie siła. Bo oni nie zarzucają mi niecierpliwości, nie oceniają mnie, mówią z rozwagą. Oni radzą.

Myślę, że to słowo pochodzi od Jezusa.

Łk 13, 10-17

Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować.

Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: "Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy". Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. 

Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: "Jest sześć dni, w które należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu". 

Pan mu odpowiedział: "Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu?" 

Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.