sobota, 29 maja

Jestem jak pyłek na wietrze, targany nowymi wydarzeniami, słowami, czynami.

I gdybym oswoił się z taką rolą, zaginąłbym. Jednak mam Ciebie. Jezu, Ty jesteś ponad wszystko i ponad wszystkich. Zadawanie Ci pytań jest słuszne i potrzebne. Warunkiem jest jednak odrzucenie fałszu i kalkulacji.

Wiem skąd przyszedłeś, gdzie jesteś i dlaczego. Ci, którzy się pysznią, że Cię wyznają, a wciąż kalkulują i manipulują, nie zasługują na Twoje odpowiedzi. Gdy ja wstępuję w ich szeregi – milcz! Nie chcę Cię oszukiwać, nie cierpię fałszu i obłudy. Zwłaszcza, gdy jest odziana w piękne szaty. Muszę odszukać drogę do Ciebie, sam.

Jezu, pytam i słyszę podpowiedź. Tak, cicha modlitwa jest mi teraz drogowskazem.

Mk 11, 27-33

Jezus wraz z uczniami przyszli znowu do Jerozolimy. Kiedy chodził po świątyni, przystąpili do Niego arcykapłani, uczeni w Piśmie i starsi i pytali Go: "Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, żeby to czynić?"

Jezus im odpowiedział: "Zadam wam jedno pytanie. Odpowiedzcie Mi na nie, a powiem wam, jakim prawem to czynię. Czy chrzest Janowy pochodził z nieba czy też od ludzi? Odpowiedzcie Mi". 

Oni zastanawiali się między sobą: "Jeśli powiemy: «Z nieba», to nam zarzuci: «Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?» Powiemy: «Od ludzi»". Lecz bali się tłumu, ponieważ wszyscy uważali Jana rzeczywiście za proroka. Odpowiedzieli więc Jezusowi: "Nie wiemy". Jezus im rzekł: "Więc i Ja nie powiem wam, jakim prawem to czynię".