wtorek, 4 października

Ujmuję mnie ta opowieść.

Gdyby spojrzeć na chłodne utyskiwania Marty, można ją zrozumieć. Dwie kobiety, jeden mężczyzna. Jedna zaślepiona, druga krzątająca się. Niczym opowieść z romansu.

Tylko, że Jezus to nie pętak odwiedzający kobiety. One wiedziały KTO je odwiedził, jak ważnego gościa mają, jak wielki to był dzień. I Maria łaknęła każdą sekundę tego spotkania.

A ja zbyt często marnotrawię czas.

Łk 10, 38-42

Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie.

Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: "Panie, czy ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła". A Pan jej odpowiedział: "Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona".