sobota, 5 lutego

W tłumie tkwi siła, w tłumie jest przegrana.

Przeraża mnie tłum. Boję się go jak grzechu. Nie ma w nim nic co by mnie uwiodło. Jestem pełen lęku. W każdym człowieku jest dobro. W każdym tłumie jest zło. A Pan ulitował się nad tłumem. Bo jeżeli udało mi się nawrócić chociaż jednego grzesznika, to czyż nie było warto?

Niepodlegli nicości, podajemy dalej

niebotyczne pismo obłoków,

podawajmy je z ust, do ust.

(Podajcie dalej, Ryszard Krynicki)

Mk 6, 30-34

Po swojej pracy apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: "Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco". Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.

Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.

Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum i zdjęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.