wtorek, 2 marca

Gdy dopada mnie pycha, ogarnia mnie strach. Gdy jest we mnie obłuda, nie wiem co czynić.

Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

Wiem, że ogrom mojego upadku ma swoje źródło w braku pokory, w nadmiarze pychy. Wiem i boję się dni, gdy pyszny staję się znowu. Trzęsę się ze strachu. Boję się konsekwencji. Ale ten lęk jest zbawienny, twórczy. Bo wiem, co może się stać, co może być dalej. Próbuję nad TYM, nad sobą zapanować.

Nie wystrzegam się jednak obłudy. Chcę, próbuję, walczę, ale tak często słowo zostaje tylko na papierze, w głowie. Lewa ręka nie wie, co czyni prawa? Chciałbym INACZEJ, ale wciąż się gubię, wciąż szukam. Nie zawsze znajduję.

Mt 23, 1-12

Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: "Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.

Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsce na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. 

Wy zaś nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten, który jest w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo tylko jeden jest wasz Mistrz, Chrystus. 

Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony".