WNIEBOWZIĘCIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

Zagubiłem pokorę, nie mam też już dumy. Jestem bezwładny i nie wiem jak do Ciebie znowu wrócić.

Matki Kościoła – Maryja i Elżbieta miały w sobie tak wiele wiary i pokory, że przyjmowały Twoje słowa i czyny z miłością. Były świadomego swojego krzyża. Urodziły synów, których oddały Tobie. Żyły tylko dla Ciebie. Żyły tylko Tobą.

Ja zagubiłem się już kompletnie. Może modlitwa i rozmowa z Maryją pomoże mi odzyskać nadzieję.

Łk 1, 39-56

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: "Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie. Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana".

Wtedy Maryja rzekła: 

"Wielbi dusza moja Pana 

i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim. 

Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. 

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą 

wszystkie pokolenia. 

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, 

święte jest imię Jego. 

A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie 

nad tymi, którzy się Go boją. 

Okazał moc swego ramienia, 

rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. 

Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. 

Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. 

Ujął się za swoim sługą, Izraelem, 

pomny na swe miłosierdzie. 

Jak obiecał naszym ojcom, 

Abrahamowi i jego potomstwu na wieki".